I mine alde
Dage mues
i no alle sage
I kenn e feini
Schtadt am Rhie
die isch mi
Heimet g´si
Un alli Mensche
un die Brugg
äömme in Gedanke
z´rugg
Rhiefälde isch e
Doppelschtadt
un Basel isch
nit wit
G´rad isch mer´s
wider übercho isch
des nit glatt i mag
si halt au z´dritt
Mi Härz des lost
si nit vebiäge
S´mag s´Großi
un au s´Kleini
Es will scho gar
nit liäge s´nimmt
alles in si
Himmelbett wo
es eschöns
Plätzli het
